De jeugd heeft de toekomst
Dat is in elk geval wel de gedachtegang, zeker achter de energietransitie. Een prachtig voorbeeld daarvan is Gijs ten Brinke (20), hij studeert ondernemerschap aan de Hogeschool Saxion en zijn vader heeft een recyclingbedrijf. Daar werden meer en meer zonnepanelen aangeboden. Zonnepanelen die moeilijk uit elkaar te halen zijn zoals wij allemaal wel weten. Daar moet een verdienmodel in zitten dacht Ten Brinke. Samen met zijn technisch geschoolde broer Bart ging hij aan de slag. En niet onverdienstelijk: Solar2cycle was geboren.
Ten Brinke: “Iedereen kijkt naar de toekomst met zonnepanelen, wij kijken naar de toekomst van zonnepanelen. Ik vond het echt belachelijk dat ze niet konden worden gerecycled, maar wel mochten worden verkocht.”
Zeven grondstoffen
Solar2cycle maakte een machinelijn die alle zeven grondstoffen van het zonnepaneel kan scheiden.
Zo is 99 procent van het paneel te recyclen. Het zonnepaneel gaat er aan de voorkant in, dan gaat eerst het aluminium eraf, daarna het glas, dan het silicium, het koper en zilver en vervolgens de lijmlaag. Als laatste volgt de kunststof backsheet. De lijmlaag was een behoorlijke uitdaging, maar ook dat probleem hebben de jongens getackeld. Maar het silicium was het grootste hoofdpijndossier. Ze willen nog een extra lijn naast deze machinelijn aanleggen om het silicium helemaal schoon te krijgen.
CENELEC-wetgeving
De CENELEC-wetgeving (NEN-norm voor de verwerking van afgedankte elektrische apparaten) is behoorlijk streng. Hierin staat bijvoorbeeld hoeveel lood er in gerecycled glas mag zitten. Momenteel test Solar2cycle bij TNO hun grondstoffen om te zien of ze daar nog moeten finetunen of dat ze op de goede weg zijn. De Stichting OPEN moedigt dit soort initiatieven uiteraard aan. Zij zijn dan weer verantwoordelijk voor de inzameling van de oude panelen. Momenteel zit het bedrijf nog in de ontwikkelingsfase.
Er is nog wel even tijd voordat de hausse van PV binnen gaat komen, waardoor er nu gelegenheid is het hele proces uitkristalliseren.
De PV die binnenkomt wordt gebruikt om mee te testen, het doel is dat zonnepanelen volledig circulair worden. De grondstoffen worden ter zijne tijd aangeboden aan fabrikanten van PV.
Daar zijn de eerste contacten al gelegd, bijvoorbeeld met een glasproducent in Duitsland.
‘Heb je kennis? Deel het met ons’
Ten Brinke doet graag een oproep: “Als er andere bedrijven of instituten zijn die kennis hebben die zij willen delen over het terugwinnen van silicium, dan zouden we graag met ze praten.
Hetzelfde geldt voor glasrecycling.
Installateurs die panelen hebben waar ze vanaf willen kunnen contact met ons opnemen.
We zijn ook in gesprek met Stichting OPEN, die gaat over de milieustraten, om te zien of de installateur ze daar kan achterlaten.”
De broers hebben natuurlijk geluk met een vader in de recycling-business, maar ze hebben ook een stukje eigen vermogen geïnvesteerd. Momenteel zijn ze bezig met een subsidieaanvraag.
Ten Brincke gaat volgend jaar afstuderen. Zijn onderwerp laat zich raden: ‘Het terugbrengen van PV-grondstoffen op de markt’. En als deze lijn lekker van de grond komt is er alweer een nieuw plan.
Windmolens staan er namelijk ook niet echt om bekend dat ze goed recyclebaar zijn. Werk zat dus!
